To niezwykły dar.
Który posiada każda z kobiet.
To dar ukochiwania. Tego, co jest. Takie jakie jest. To miłość do bliskich i dalekich. To radość z najdrobniejszych rzeczy.
Miłość od zawsze była ulubionym zajęciem kobiet. Może nie wszyscy to pamiętamy. I nie wszystkie jeszcze czujemy. Lecz miłość i miłowanie jest potencjalnie najgłębszym doświadczeniem w ciele człowieka. Można się w nim zatapiać, roztapiać, rozpuszczać na wiele sposobów. Zawsze gdy przykrość. Zawsze gdy smutek. Zawsze gdy żal czy złość. Miłość jest i czeka na nas.
W miękkim sercu kobiety i kwiecistym łonie jej ciała, doświadczać można dużo więcej miłości i radości niż gdziekolwiek kiedykolwiek obmyślono i uczyniono bez jej daru.
To kim i czym jest dar kobiecej natury nie mogło się wyśnić człowiekowi. To czym kobieta jest w swej istocie to przejaw Boga i Kosmosu w jednym. To źródło i prastworzenie. To odbicie siebie w sobie. To oddanie i poddanie siebie dla wieczności. To brak upływu lat. I mistrzostwo w osiąganiu pełni.
Kobieta jest jak kwiat. Rośnie powoli. Soczyście dojrzewa. I unosi się w powietrzu niczym melancholia zapisana w śpiewającym wietrze. To szelest drzew. Szum górskiego potoku. Jasne mgliste poranki. Poblask słonecznych promieni wschodzących ponad horyzont. To dzień i noc. To radość i smutek. To najwspanialszy obraz boginicznych pędzli. To artyzm w kolorach tęczy.
______
#Radość, ach radość
#Kobiety, ach kobiety
„Od pustki do pełni”.
Dotyk Obecności
Comments